درکشور پهناور کانادا هر استانی قوانین و مقررات ایمنی جداگانه ای دارد که زیر نظر سیستم فدرال یا کشوری تایید وتصویب میگردد. اما نمایندگان استانی نقش بسیار تعیین کننده ای در پیشنهاد و تصویب و اجرای قوانین استان متبوع خود ایفا میکنند .

نخستین قانون ایمنی و بهداشت حرفه ای در استان انتاریودر سال 1980 یعنی 32 سال پیش تصویب و اجرا شد. البته پیشینه قانون کار در کشور کانادا به حدود 100 سال قبل از آن میرسد یعنی سال 1880 زمانی که تنها قانون کار موجود فقط کارگران کارخانجات صنعتی را بصورت محدود تحت پوشش قرار میداد. دراواخر قرن نوزدهم بسیاری از صنایع کودکان و زنان را بعنوان کارگراستخدام میکردند چون نیروهای کاری ارزان قیمتی بودند و این به نفع کارفرمایان بود.

قانون کاری که در سال 1880 نوشته شد لطفی در حق این گروه از کارگران " آسیب پذیر " نموده و ساعت کاری ایشان را اندکی کاهش داده بود . این نخستین گام در جهت توجه به سلامت کارگران بود.اما هنوز هیچ صحبتی از کاهش آسیب ها و حوادث ناشی از کار در قانون نبود.گرچه این قانون وضعیت کلی ایمنی و بهداشت کارگران را تغییری نداد و پر از ابهامات فراوان بود ولی برای کارفرمایان هنوزقانونی بسیار مطلوب بود که منافع مادی ایشان را کاملا تامین میکرد.در آن دوران همه قوانین از تولید و سرمایه داری کاملا حمایت میکردند و کمترین توجهی به کارگران و سلامتی و ایمنی آنها در قوانین دیده نمیشد.

جای شگفتی است که تا 80 سال بعد این قانون بدون کمترین اصلاح و تغییری اجرا میشد تا اینکه در 1964 نخستین گامها در جهت تغییر و تحول و اصلاح قانون کاربرداشته شد.

در سال 1964 بدنیال حادثه ای مرگبار که منجر به کشته شدن 5 نفر از کارگران یکی از کارخانجات معروف تولید نوشابه های الکلی در کانادا شد دولت تصمیم گرفت در قوانین ایمنی صنایع بازنگری کلی انجام دهد.

تدوین قانون جدید با تمرکز بر ایمنی کارگران آغاز گردید. در قانون جدید نخستین بار تعریفی علمی از ایمنی ارائه شد : همان تعریف کلاسیک و قدیمی " ایمنی یعنی درجه فرار از خطر" .قانون جدید ایمنی هنوز ضعف ها و نواقص بسیاری داشت که کارآیی ایمنی و استقرار آنرا در صنایع با مشکلات و موانع زیادی مواجه میساخت. بزرگترین ضعف این قانون این بود که هنوز به کارگران فرصت همکاری و شرکت در پروسه ایمنی داده نشده بود ایمنی در این قانون یک روند سیستماتیک و متکی بر کار جمعی و مسئولیت پذیری همگانی نبود . ایمنی در این قانون تنها مجموعه ای از باید ها و نباید ها بود و اجرای آن نیاز به اجبار و فشار و تهدید و تشویق داشت . 14 سال پس از تصویب و اجرای این قانون هنوز وضعیت ایمنی کارگاهها رضایت بخش نبود انتقادات عمومی از فقدان حفاظت کارگران در معادن اورانیوم – آزبست – سرب و جیوه بالا گرفت . دولت استانی انتاریو کمیسیونی برای تحقیق در اینخصوص تشکیل داد . این کمیسیون به ریاست " جیمز هام" رییس دانشگاه تورنتو و اسنتیتوی مرکز عالی تحقیقات انتاریو در سال 1976 پس از بررسی مشکلات موجود در زمینه ایمنی و بهداشت صنایع و معادن استان نتیجه تحقیقات خودرا در کتابچه ای تحت عنوان " پیشنهاداتی برای افزایش دانش و تجربیات کارگران در زمینه ایمنی و بهداشت حرفه ای " منتشر ساخت.جیمز هام برای نخستین بار سیستم مسئولیت پذیری درون کارگاهی (IRS) را تشریح و معرفی کرد .این سیستم سنگ بنای کمیته های ایمنی و بهداشت حرفه ای کارگاهی محسوب میشود .

پیشنهادات جیمز هام منجر به تصویب نخستین قانون بهداشت حرفه ای و ایمنی (OH&S) در سال 1980 شد .

به دنبال تصویب این قانون دستورالعمل اجرایی آن تحت عنوانOHSA) (نوشته و به مرحله اجرا گذاشته شد. این دستورالعمل صراحتا به کارگران حق شرکت در اجرای پروسه ایمنی محل کار میداد و علاوه بر آن طبق این دستورالعمل کارگران حق داشتند از انجام کاری که مغایر بااصول ایمنی و برای سلامت خود یا سایر کارگران خطرناک است سرباز زنند .

با اینحال تا نیمه دهه 1980 روند روبه افزایش آمار حوادث و آسیبهای شغلی حاکی از وجود ضعفها و مشکلاتی در اجرای کامل قوانین ایمنی بود.در سالهای 1986 و 1987 دو بند جدید به قانون ایمنی اضافه شد با این مضمون که کارگران باید در زمینه ایمنی و بهداشت حرفه ای آموزشهای لازم و کافی را بگذرانند تا بتوانند بطور موثرتری در جهت اجرای ایمنی و شناسایی ریسک خطرات محیط کارشان اقدامی انجام دهند.

این دستورالعمل تا سال 1990 بدون تغییر اجرا شد تا اینکه در آن سال بر اساس تحقیقات بیشتری که توسط موسسه تحقیقات جیمز هام انجام شد تشکیل کمیته های ایمنی و بهداشت حرفه ای(JHSC) نیز به عنوان بخشی از روند سیستم ایمنی به دستورالعمل اضافه شد.

بنابراین قوانین و دستورالعملهای ایمنی و بهداشتی محیط کارهمچنان روند تکاملی خود را دنبال میکرد تا سال 1989 که وزارت کار الحاقیه قانون ایمنی و بهداشت کار را منتشر نمود و در سال 1990 به قانون ایمنی و بهداشت محیط کار الحاق گردید

. الحاقیه یاد شده با نام BILL 208که در خصوص توسعه میزان مشارکت کارگران و کارفرمایان و شرح وظایف و مسئولیتهای اعضای کمیته های ایمنی و بهداشت حرفه ای کارگاهها بود به قوانین قبلی ضمیمه گردیده و تا به امروزبا مختصر تغییراتی در حال اجرا میباشد .

در 31 دسامبر سال 2001 ( آخرین روز از سال میلادی ) آخرین اصلاحیه کلی قوانین ایمنی و بهداشت حرفه ای به این شرح انجام گرفت :

در این مجموعه شرح کاملی از لزوم صلاحیت علمی اعضای کمیته به میان آمده بود .طبق دستورالعمل الحاقی حداقل دو نفر از اعضای کمیته شامل یک نفر نماینده کارفرما و یک نفر نماینده کارگران باید دارای گواهینامه معتبردر خصوص آشنایی با ایمنی و بهداشت حرفه ای و آشنایی با خطرات محیط کار فعلی باشند .

صلاحیت مورد نظر توسط هیئت امنای ایمنی و بیمه محیط کارWSIB ( وابسته به وزارت کار ) پس از گذراندن دوره های آموزشی معتبربه اعضا ارائه میشود.

ضمنا تنها داشتن مدرک تحصیلی ایمنی و بهداشت حرفه ای از دانشگاهها برای داشتن صلاحیت عضویت در کمیته کافی نیست وکلیه افرادی که تحت عنوان مسئول ایمنی و بهداشت جذب محیط کار میشوند برای شرکت در جلسات کمیته حتما باید دوره آشنایی با خطرات محیط کار را گذرانده و از WSIB گواهینامه معتبر دریافت کنند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: